دیشب بعد از 9 سال فیلم "پایان ترس" را دیدم....با نگاهی که مثل گذشته نبود...
و خودم را تقدیم کردم به آن خدایی که گاهی بی رحم میشود.
به آن خدایی که مردم سال هاست به چشم نگاهش نکرده اند، اما هنوز پرستش اش میکنند.
به آن خدایی که اثر یک ماه گرفتگی را از روی صورت یک کودک، با بوسه ای و درخواستی پاک میکند....
و گویی امضایی انداخته پای آن صورت که ای رفیق.، من هنوز هستم!
