این پست را به خودتان بگیرید

اجازه هست من به شما، همه شما، همه آدمهای  روی زمین جمعا بگویم تو؟ همه تان روی هم که جمع شوید حجم تنهایی من را به اندازه یک نفر هم پر نمیکنید. همه تان را که جمع میزنم  روی هم رفته یک "تو" ی خالی هم نیستید. فقط در من ازدحامی از بودنتان هست و هرج و مرجی از حرفهایتان و خلوتی که تصاحب شده و از دست رفته....

برایم بدون حتی یک کلمه اضافه، اضافی هستید. اضافی و به درد نخور.

من شما را برای دردهایم میخواستم. برای اینکه گاهی دستتان را روی شانه هایم حس کنم. برای یه "چه مرگت استِ" ساده!

برای اینکه زود حل نشوم برایتان. تمام نشوم. بمانم یک جایی توی  کوچکترین دایره خالی زندگیتان...

همین قدر معمولی.... همین قدر بی تکلف

همه شما سر جمع یک "تو" هم نبودید!
پ.ن: این نوشته هم مخاطب خاص دارد و هم مخاطب خاص ندارد.